wtorek, 22 października 2013
Polski
Patrzę na rozgwieżdżone niebo i myślę sobie, że jestem takim maleńkim punkcikiem jak ta gwiazda. Że jest tyle osób w okół mnie, a ja jestem sama. Lubię czasem być tak melancholijną. Pomyśleć o sobie i innych ludziach. Ktoś zrobił zabawne odkrycie, że ludzie oddaleni o kilkaset kilometrów od siebie patrzą na tą samą gwiazdę. Pół świata widzi to samo w tej samej chwili. Cisza, bezruch, jak okiem sięgnąć tylko ja, granat nieba i gwiazdy na firmamencie. Uwielbiam takie chwile wyciszenia i spokoju. Takie momenty odpoczynku i refleksji. Ziemia jest tak wielka, a tak mała. Dokładnie jak gwiazda.... czy ja.
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz